Peter Faber werkt al een behoorlijke lange tijd in gevangenissen. Hij weet als geen ander wat Thijs Römer zal kunnen verwachten wanneer hij naar de gevangenis moet.

Zo is hij ook op de hoogte dat Thijs in hoger beroep gaat tegen de straf die hij heeft gekregen. Als hij die verliest moet hij zijn straf uitzitten en moet hij naar de gevangenis.

“Je wordt als mens behandeld. Aan de daad kun je niks veranderen, maar ook in de gevangenis ben je gewoon mens. Het is geen enge plek, laat ik het zo zeggen. Ik vind het voor Thijs tragisch wat er speelt. Hij is ten onder gegaan aan zijn eigen ijdelheid”, zegt Peter in Weekend.

Faber probeert de gevangenen als mens te benaderen. Hun leeftijd of wat ze hebben gedaan dat doet er niet toe voor Peter.

“Het enige wapen dat ik gebruik is aandacht. Zij krijgen volledige, onvoorwaardelijke aandacht. Als ze met ons te maken hebben, moeten ze wel wat doen: een verhaal over hun leven schrijven, een gedicht, lied, schilderij, fotograferen. We zijn nu bezig een podcast met ze op te nemen. De tijd in de gevangenis moet je gebruiken om ervoor te zorgen dat je er beter uitkomt dan je erin gaat.”