Toen dochter Quinn vertelde aan haar papa dat hij er niet zo goed uitzag, was dat voor Dan een teken om iets aan zijn alcoholmisbruik te doen. Dat viel hem zwaar, vooral het toegeven dat hij hulp nodig had viel hem zwaar.

“Hoe had het zo ver kunnen komen? Ik probeerde van alles te verzinnen, maar uiteindelijk was er maar één antwoord: omdat ik machteloos sta tegenover alcohol. Ik kan het niet controleren. Daar moet ik mezelf dagelijks aan herinneren”, begint Dan in Libelle.

Dan schreef ook een boek over zijn alcoholverslaving. Zo vertelt hij ook dat hij na 31 dagen de kliniek verliet, afgekickt, nuchter en het leven omarmend.

“Het begon met de erkenning van mijn machteloosheid tegenover drank. Daarmee had ik een grote stap gezet. Vervolgens gaf ik me over aan het proces: de meetings, de gesprekken, contact met lotgenoten. Voor het eerst in decennia stelde ik me open voor de wereld en het was alsof de wereld zich tegelijkertijd openstelde voor mij. Pas toen de nevel optrok, zag ik wat ik had: een geweldig leven. Niet omwille van de bezittingen maar wel omwille van mijn kinderen, mijn vrouw en mijn werk.”