Tijdens een interview met Nieuwe Revu heeft Rachel het uitgebreid over haar zelfmoordpoging gehad. Ook dat drama komt in haar nog af te werken boek aan bod. “Ik wil heel graag uitleggen dat een zelfmoordpoging niet altijd de beste beslissing is. Want het leven is namelijk wél heel mooi.”

“Ik ben nu heel dankbaar voor het leven. Dat was toen best een serieus dingetje, het was geen aandacht vragen”, gaat Rachel verder. De littekens van de zelfmoordpoging zijn op haar rechterarm te zien, Rachel sneed zichzelf in de polsen. “Ik was teleurgesteld dat het niet gelukt was, ik was echt klaar met het leven hier beneden”, geeft Rachel Hazes toe. “Ik wilde heel graag naar boven. Naar de mensen die boven zitten, van wie ik onwijs veel houd.”

En daarmee bedoelt Rachel niet alleen haar man André, maar ook de vrouw die haar op de wereld zette, haar moeder dus. Dat had in 2017 kunnen gebeuren, het emmertje van Rachel Hazes liep over, een emmertje dat gevuld was met heel veel verdriet, vertelt zij in het tijdschrift Nieuwe Revue.

“Ook heel veel onmacht. Heel veel strijd moeten leveren. Onbegrip. En ik had natuurlijk op dat moment een heel moeizame band met mijn zoon André. Daar ging ik echt kapot aan.”

Rachel had één en ander tot in de kleinste details gepland. “Een afscheidsbrief geschreven. Weken van tevoren heb ik een mes gekocht”, geeft de weduwe van André Hazes toe. Rachel doet haar verhaal niet omdat zij op aandacht uit is, wel om te voorkomen dat andere mensen hetzelfde doen. “Je hebt nu ook het telefoonnummer 113, de hulplijn van zelfmoordpreventie. Dat had je toen niet. Die hulp is er gekomen omdat veel mensen met die gedachten rondlopen”, besluit Rachel Hazes.

Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.